Wednesday, September 20, 2006

ΕΠΙΒΙΩΝΩ VS ΖΩ

Μετά από μερικά μηνυματάκια που έλαβα τον τελευταίο καιρό από fellow bloggers, το οποίο τολμώ να πω οτι ήταν πολύ γλυκό εκ μέρους τους, αποφάσισα να σας dignify με μερικές εξηγήσεις.
Τον τελευταίο καιρό, δε ζω. Απλώς επιβιώνω.
Νιώθω άσχημα για τον εαυτό μου, σκουπίδι, άχρηστη, άσχημη, αμόρφωτη και γενικώς ένα άλφα στερητικό. Μη βιαστείτε να με συνεφέρετε. Μάταιο. For all you know, μπορεί να είμαι όντως άχρηστη, άσχημη, αμόρφωτη, ανίκανη, απερίσκεπτη, ανώριμη, αναποφάσιστη (δε θα σταματήσω....). Φάση είναι. Την έχετε περάσει όλοι. Μερικοί το έχετε γράψει κιόλας. Ε, σειρά μου τώρα.
Σήμερα ήταν η πρώτη μέρα που νίκησα τη φρίκη μου. Πήγα και είδα Botero στην πινακοθήκη, ήπια έναν υπέροχο καφέ και νομίζω χαμογέλασα και λίγο.
Αύριο, λέω να κάνω κάτι ανάλογο και μεθαύριο το ίδιο. Θα δυσκολευτώ ίσως λίγο να βρω την άκρη μου, not being from around.... αλλά τα έχω καταφέρει κι αλλού... δε θα με καταπιεί η Αθήνα...