Αει στο διάoλο κωλοbloggers

Να συστηθώ αν και δεν το αξίζετε.
Είμαι η Merlot, το σκυλί της Charlie Alexandra. Ανεβάζω αυτό το ποστ ξεπερνώντας τον εαυτό μου. Η κυρία μου, αν και δε θέλει να τη λέω έτσι, της κάνει δουλοπρεπές λέει, η …Charlie, σήμερα ορκίστηκε να πάει για ύπνο το πολύ μέχρι τις 3. Χτες κατέβαζε θεούς και δαίμονες γιατί λέει έχει χάσει τις μέρες της και τα ξενύχτια έχουν γίνει ρουτίνα….. αλλά, παρασύρομαι.
Αυτό είναι το δικό μου ποστ για να σας πω σε όλα εσάς τα ρεμάλια εκεί έξω ότι εξαιτίας σας έχω χάσει τις βόλτες μου, τα χάδια μου, τις επισκέψεις σε φιλικά σπίτια με την Charlie, τα παιχνίδια και ο,τιδήποτε προσέδιδε ένα κάποιο νόημα στην βαρετή ασφαλή και σπιτική ζωή μου.
Μου έχετε μετατρέψει την Charlie μου σ’ ένα φυτό που φωτοσυνθέτει με το φως του υπολογιστή, γελάει μόνη της, κάνει φανταστικούς φίλους, στους οποίους μάλιστα συχνά αναφέρεται κατά τη διάρκεια της ημέρας και γενικά θα μου κλείσετε το σπίτι. Ήδη έχω τρομερό άγχος για δύο λόγους :
1ον Η Charlie κατέβασε τη μεγάλη βαλίτσα, άρα θα λείψει μέρες. Το κλουβί μου όμως από το πατάρι δεν το κούνησε. Ελπίζω να μην της περνάει από το μυαλό να με αφήσει μόνη για καμιά βδομάδα. Μου αρκούν κάτι πούστικα τριήμερά της…
2ον Όταν ξυπνήσει θα δει το ποστ και τότε… τότε τι; Στο μόνο που μπορώ να ελπίζω είναι ότι ήπιε πάλι σήμερα τόσο πολύ που όταν το δει αύριο, όχι μόνο δε θα εκπλαγεί, αλλά θα θεωρήσει και τον εαυτό της ευφυή και ταλαντούχο που έγραψε ένα τέτοιο κείμενο.
Λοιπόν, τα είπαμε εμείς, έτσι;
Πούλο από το blog. Κομμένα τα comments, όχι links που να παραπέμπουν εδώ, τίποτα. Άντε γιατί έρχεται και Άνοιξη.
Καληνύχτα. Αν και δεν το αξίζετε.
Merlot (του 2003)